Hadji Izaak Lalmohamed – laatstegroet.net

Op zaterdag 9 mei jl. heeft ons het droevig bericht bereikt van het overlijden van Hadji Izaak Lalmohamed , bij velen ook bekend als ,, baas ” Izaak , op 78-jarige leeftijd in zijn woonplaats te Utrecht.

In Memoriam
Hadji Izaak Lalmohamed

“En breng de blijde boodschap over aan degenen , die geloven en goede daden doen, dat zij tuinen zullen hebben, waarin rivieren stromen………..en zij zullen daarin wonen” (H.Koran 2:25 ).

Hadji Lalmohamed, marhoem, kampte de laatste tijd met zijn gezondheid, maar zijn dood kwam toch vrij onverwachts en veroorzaakte grote verslagenheid binnen de moslimgemeenschap, die niet alleen een toegewijde Imaam maar ook een vriend hadden verloren.

Gedurende vele jaren heeft Hadji Lalmohamed, marhoem, de djamaat in Utrecht, en ook daarbuiten, de moslims en hun anjumans met raad en daad bijgestaan. Door zijn deskundigheid op vele terreinen, zijn kennis van de Islam en vooral zijn innemende persoonlijkheid was hij erg geliefd en werd daarom veel gevraagd door leden van de djamaat om religieuze bijeenkomsten en dankdiensten (kitaab) thuis bij hen te leiden.

Bij islamitische begrafenissen had Hadji ook een belangrijke rol. Hij deed vaak de lijkbewassing (goesoel); het bepalen van de juiste richting van het graf, de inrichting hiervan en de begeleiding van het rouwproces. Hierbij speelde de afstand geen enkele rol! Hij stond voor iedereen klaar als er een beroep op hem werd gedaan.

Hadji Lalmohamed, marhoem, heeft de A.A.I.I.Utrecht ook vaak vertegenwoordigd op de Federatie vergaderingen en een wezenlijke bijdrage geleverd aan het besluitvormingsproces. Van zijn adviezen werd ook dankbaar gebruik gemaakt. Hadji, marhoem, hield ook vaak inleidingen op conferenties en landelijke bijeenkomsten van de Federatie. Hierbij viel vooral op zijn vermogen om ingewikkelde religieuze onderwerpen op een heel eenvoudige manier en met voorbeelden uit het dagelijks leven toe te lichten.

Hadji, marhoem, werd ook gemachtigd door de Federatie als haar vertegenwoordiger op de Int. Convention bij de opening van de Grote Moskee van de S.I.V. in Paramaribo. In zijn eigen djamaat in Utrecht heeft hij naast het vele pastorale werk, dat hij met veel liefde en grote toewijding heeft gedaan ook een essentiële bijdrage geleverd aan de bouw van de grote moskee-hal.
Ook in Suriname was Hadji Lalmohamed, marhoem, in verschillende functies erg actief binnen de Ahmadiyya gemeenschap. Zo was hij bij de Iemdadiya Islam te Pad van Wanica penningmeester van deze moslimgemeenschap.

In Utrecht is hij enkele jaren ook onder-voorzitter geweest van de AAIIU. Wij zijn Allah erg dankbaar, dat Hij onze djamaat heeft verrijkt met zo’n prominent lid, dat zich heel trouw en vol ijver heeft gewijd aan het vervullen van de opdracht ,die hij van Hem heeft ontvangen.
Moge de barmhartige Allah Hadji Lalmohamed, marhoem, hiervoor rijkelijk belonen en hem de eeuwige rust schenken !

Iennah Liellaheh Wah Iennah Aleiheh Radjeoen!

Het bestuur van de Federatie Ahmadiya Anjumans Isha’at Islam Nederland wenst mevr.Lalmohamed, de kinderen en de overige familieleden heel veel sterkte toe bij het verwerken van het verdriet en het opvullen van de leegte, die Hadji heeft achtergelaten.
Ook de leden van de Ahmadiya Anjuman I.I. Utrecht betuig ik, mede namens het bestuur van de federatie, mijn innige deelneming met het verlies van deze belangrijke pijler van onze djamaat.

Goddah Hafiez!
drs. M.F.R.Karamatali (Vz. F.A.A.I.I.N)
Hadji D.Jahangier (Vz. A.A. I.I.-U )

Een Unieke Vader

FAAIIN
Utrecht 13 mei 1998

Familie, vrienden,
Pa,

Als ik jou dit in je gezicht zou zeggen, dan zou je gegarandeerd de andere kant op kijken. En toch is het een feit: je bent een unieke vader. Als ik jouw leven de revue laat passeren dan mag je terugblikken op een goed, een bijzonder goed leven. Je hebt je leven geheel op eigen wijze ingevuld. Juist de wijze waarop je dat gedaan hebt, maakt je vandaag tot zo’n uniek mens.

Wij kinderen hebben je vaak bewonderd. Om je moderne en progressieve denkwijze en aanpak. Je deed het allemaal even. Of het nou in huis was of daarbuiten, er waren zelden problemen die jij niet het hoofd kon bieden.
Je was in vele opzichten zelfs een modernere opvoeder dan je eigen kinderen. Wanneer zij zich halsstarrig vastklampten aan tradities en gewoontes, was jij het toonbeeld van aanpassen. ‘Loslaten’ was je parool. Vooral ‘positief denken’.
Op een onnavolgbare manier reikte je ons de helpende hand. Zolang je in ons midden was, brachten wij veel tot een goed eind. Je hebt ons veel geleerd. Je extreem nuchtere kijk op zaken zal ik missen. Je zei de juiste dingen op de juiste momenten.

Lieve mensen, in mijn werk verkeer ik soms in moedeloze situaties. Zo weigerde laatst een cliënt mij een zeer hoog bedrag te betalen, voor een case waarin ik veel energie en geld had gestoken. Toen ik dat thuis vertelde, werd mama furieus. Ze vond het zeer onrechtvaardig. Pa, je bleef er heel koel bij. Je wachtte het juiste moment af. Toen ik eindelijk rustig was, zei je: “Kind, kijk om je heen. Jij hebt helemaal geen problemen, die mensen wel. Geld is niets vergeleken bij de kracht en kennis die je hebt om dit soort werk uit te voeren. Bevrijd ze maar met een kwijtschelding zodat ze verder kunnen. Want je ziet toch zelf dat het niet in hun vermogen ligt.”
Tot ergernis van veel anderen heb ik jouw raad opgevolgd. Ik heb het geld kwijtgescholden. En ik moet je zeggen dat ik mij daar heel goed bij voelde. Ook al werd ik door anderen voor een sufferd versleten.
Je was niet alleen een vader en een voorbeeld voor je eigen kinderen en kleinkinderen, maar ook voor al de kinderen van je broers en zussen. Vandaag ga je heen als één na laatste kind van je ouders, maar bij het overlijden van elk gezinslid nam jij telkens weer het heft in handen. Zonder ophef nam je de zorg van de familie en hun kinderen over. Je gaf ze materiële en morele steun. Ze konden op je rekenen. Geen wonder, Pa, dat je heel erg geliefd bent. Pa, de aula is propvol. Van je biologische kinderen en kleinkinderen, je familie, en je aangenomen kinderen en kleinkinderen. Kinderen bij wie je voortaan in gedachten zal voortleven.

In onze levenscyclus erkennen wij de dood als de grote gelijkmaker. Er is een tijd van geboren worden en een tijd van sterven. Wij Islamieten geloven in het hiernamaals. De weg naar het Paradijs is met recht voor jou geplaveid. Gedurende je leven op aarde was dat min of meer je levensdoel. Je was onverbrekelijk verbonden met de Moskee, of je nu voorging in het gebed of timmerde in de Moskee.

Ik heb zelden iemand zo hard zien werken voor zijn gemeenschap. Pa, je was niet alleen timmerman om te voorzien in het onderhoud van je gezin. Je was ook een timmerman voor de gemeenschap. Je bouwde en verbouwde de huizen voor je gezin. Je was óók de matador van vijf Moskeeën en één islamitische school.
Dat dit beroep voor jou een voorrecht was, blijkt ook uit het feit dat de vader van onze profeet Jezus van Nazareth altijd met ere genoemd wordt als timmerman. Je construeerde huizen. Je schiep ook banden tussen mensen. Sterker nog, in jouw huizen konden banden tot bloei komen. En je spande je ervoor in dat banden die verbroken dreigden te worden, weer aaneengesmeed werden.

Er kwam geen eind aan jouw arbeid. Op jonge leeftijd was dat geen probleem. Op den duur pleegde je echter roofbouw op je eigen lichaam. Op 75-jarige leeftijd kon je het lichamelijk niet meer aan. Maar Pa, als jij je zinnen op iets had gezet, dan moest het koste wat kost ook verwezenlijkt worden. Elke avond gilde je het uit van de kramp. Na het werken kon je amper de trap nog op. Ik zie nog hoe je jezelf langs de trapleuning omhoog hees. Je eindeloze verdraagzaamheid ging alle perken te buiten. Bij het behandelen van je verwondingen vroegen wij ons af of je wel een pijngrens had. Een ding Pa; je was zeker niet kleinzerig. Je klaagde nooit.
Je ziekbed heb je ons licht gemaakt. Het was daarom ook een plezier om voor je te zorgen. Vooral de laatste jaren had je veel pijn. Maar je hield je kranig. Soms overdreef je dat. Dat is het enige waarmee je het ons moeilijk maakte. Je wilde de sterke vader blijven. De man die anderen behulpzaam was. Je kon er niet tegen dat mama of ik klusjes in huis deden die jij altijd tot je taken had gerekend. De mensen van de Moskee zullen dit herkennen.
Het huis zal nu leeg zijn. De stilte zal pijn doen nu we niet meer kunnen dollen. Wij hadden veel lol. Weet je nog als mama boos werd? Vooral als één van ons de melk liet overkoken. We wisten nooit wie het gedaan had. En als we op heterdaad betrapt werden, keken we elkaar lachend aan en gaven we elkaar de schuld. Soms was je zo simpel, je kon goed pesten. Als mama zei: “Kijk of de melk overkookt”, dan stond je voor het fornuis met je handen in je zak te kijken hoe de melk overkookte. En als mama dan boos werd, kon je heel droog reageren: “Ja, je zei: ‘kijk of het overkookt’, dus kijk ik tot het overkookt.”

Pa, we zijn je dankbaar voor alles wat je ons gegeven hebt. We zien het als een verplichting dat vele goede in ons leven door te geven. We zijn ook dankbaar dat jullie vandaag met zovelen zijn gekomen om samen met ons van Pa afscheid te nemen. Namens alle broers en zussen en vooral namens mama wil ik jullie daarvoor bedanken.

Pa,
As-salaam alaikoem.
Bea Lalmahomed

Lieve familie, vrienden en kennissen
Langs deze weg onze dank aan alle familieleden, vrienden en kennissen voor de vele prachtige bloemen, kaartjes en massale aanwezigheid zowel in de Moskee als tijdens de uitvaart van Hadji Asgarali Izaak Lalmahomed.
Mevr. R. Lalmahomed-Kurban
De kinderen: Alice, Els, Johan, Carla, Haroen, Bea, Harold, Virosa, Edgar, Faroek, Regina, aangetrouwde- en kleinkinderen.

Met dank aan: Maks Imami